Eenzaam in euforie

Als je leven je citroenen geeft, dan maak je daar een sapje van. Maar wat doe je met de zure nasmaak? Elke keer als ik denk: ik ga vooruit, zijn er obstakels die je levenspad ingewikkeld maken. Ik ben geen klager, maar psychische mankementen kunnen je leven behoorlijk moeilijk maken.  Ik zal je niet vervelen met het aantal diagnoses die ik al sinds mijn 22^ste heb gekregen. Dat is ook niet interessant, maar waar ik over wil vertellen is de eenzaamheid in euforie. Als hoog gevoelige vrouw beleef ik mijn emoties intens. Na periodes van veel verdriet, was het tijd voor euforie. Als doorzetter maakte ik mijn eigen geluk. Ik begon mijn eigen bedrijf. Het werd al snel een succes en dat is het nog.

Maar iets wat ik moeilijk vind, zijn de geluksmomentjes. Een flyer die goedgekeurd wordt, een contractverlenging, een nieuwe klant… Door deze momenten schiet ik regelmatig in euforie. En dat moet gedeeld worden, want ik ben een deler. Maar wat als je het met een kinderlijk enthousiasme vertelt en de reactie van de ander niet kan voldoen aan jouw verwachtingen. Je verwacht dat iemand net zo enthousiast is als jij. Newslfash! Dat gaat niet gebeuren. Degene die je belt kan maar tot op zekere hoogte meegaan. Misschien heeft de persoon in kwestie helemaal geen tijd voor jouw positieve nieuws of teveel aan zijn hoofd. Of eigen zorgen niet te vergeten. Het kan allemaal. En dan, dan komt de grote teleurstelling. Tenminste bij mij. Mijn hoge verwachtingen zorgen ervoor dat alleen als iemand  oprecht zegt: “Wat fantastisch”, ik met een blij gevoel verder kan.  En dat maakt mij eenzaam in euforie.

Maar wat ik geleerd heb is dat je jouw geluk niet moet laten afhangen van anderen. Personen kunnen op zekere hoogte met je meegaan. En doen ze dat niet, dan is er geen man over boord. Want jij bepaalt jouw geluk. Ik houd van goed nieuws. Je zou kunnen zeggen dat ik een goednieuwsjunkie ben. Iedereen is verschillend. Sommige mensen hebben nooit euforische momenten, maar zijn altijd neutraal. Zou ik mijn euforie willen opgeven voor de vlakte? NEE! Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ben ik dan alleen, misschien wel.

Ik had vandaag een openbaring. Wat als ik nou mijn geluksmomentjes deel met mezelf. Alleen ik weet hoe gelukkig ik daarvan word. Niemand is zo blij voor mij dan ikzelf. Wat als ik mijn eenzaamheid omzet in liefde naar mij. Delen hoeft niet altijd. Rust vinden in jezelf dat is belangrijk. Blij zijn met je eigen ik. Deze gedachtes stellen mij gerust. Voor nu weet ik wat ik moet doen. De geluksmomentjes koesteren en vooral innerlijk genieten van mijn eigen euforie.